Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Λάρισα σημαίνει φρούριο ή ακρόπολη. Είναι πελασγικό όνομα και σύμφωνα με τη μυθολογία n πόλη κτίστηκε από τον Λάρισο γιο του Πελασγού πριν από 4.000 χρόνια περίπου.
Έως το 344 π.Χ. σαν πρωτεύουσα της Πελασγιώτιδας σημειώνει σπουδαία οικονομική άνθιση. Στη Λάρισα σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ενδείξεις, n κατοίκηση υπήρξε συνεχής από την Πρώιμη εποχή του Χαλκού, οπότε και πρωτοκατοικείται ο λόφος του Αγ. Αχιλλείου, μέχρι σήμερα. Στον 6ο και 5ο αι. n.X. n Λάρισα αποκτά σαφέστατο προβάδισμα έναντι των άλλων θεσσαλικών πόλεων.
Οι σωστικές ανασκαφές των τελευταίων ετών έχουν φέρει στο φως τμήματα δρόμων, λουτρά και κατοικίες των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων με ψηφιδωτά δάπεδα.
Τα σημαντικότερα ωστόσο μνημεία της εποχής αυτής αποτελούν τα δύο αρχαία θέατρα: το πρώτο, μνημειακότερο και επιβλητικότερο, στη νότια πλαγιά του λόφου"Φρούριο"και εν μέρει σήμερα ορατό κατασκευάσθηκε στην ελληνιστική εποχή, πιθανότατα στο τέλος του 3ου αι. π.X. στα χρόνια του Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππου του Ε' και χρησιμοποιήθηκε για παραστάσεις και άλλα δρώμενα μέχρι το Β' μισό του 1ου αι. n.X. Τότε κατασκευάσθηκε το δεύτερο μικρότερο αρχαίο θέατρο, το οποίο προοριζόταν για θεατρικές παραστάσεις και άλλες πνευματικές εκδηλώσεις.

(Α' Θέατρο,Β' Θέατρο)
Όσον αφορά τη διάδοση του Χριστιανισμού στη Λάρισα, μεγάλη θεωρήθηκε n συμβολή του Αγίου Αχιλλείου,
ίσως του πρώτου επισκόπου της, για τον οποίο αναφέρεται ότι συμμετείχε στην Α ' Οικουμενική Σύνοδο (325) και υπήρξε χορηγός αρκετών κοινωφελών ιδρυμάτων στη πόλη,
ενώ επιμελήθηκε ο ίδιος τον τάφο του στο λόφο του φρουρίου.
Έως το 1423 δέχεται επιδρομές Γότθων, Βησιγότθων, Βουλγάρων και Καταλανών.
Από το 1423, υπό Οθωμανική κυριαρχία μετονομάζεται σε Γενί Σεχίρ «νέα πόλη».
Στις 30 Αυγούστου 1881 απελευθερώνεται.

ΤΟ ΜΕΝΟΥ